Dit is weer een schitterend prentenboek van Britta Teckentrup. Het is een tweede verhaal over de grote egel en de kleine egel. Kleine egel staat op en hij kan grote egel nergens vinden. Voorzichtig gaat hij op zoektocht en “ik ben toch niet bang”, zegt hij tegen zichzelf. Ook wanneer hij in de kelder gaat zoeken zegt kleine egel niet bang te zijn.

Samen met grote egel gaat kleine egel picknicken. Onderweg komen ze heel wat gevaar tegen. Het boek bouwt op, en telkens is er een groter risico. Toch blijft kleine egel beweren niet bang te zijn. Al klinkt dat steeds ongeloofwaardiger. Gelukkig loopt alles goed af. Kleine egel ligt zelfs bij thuiskomst te slapen in de armen van grote egel. Wat was dat een spannende dag!

De illustraties zijn telkens weer pareltjes. De aandacht die er is voor kleine details en kleurgebruik is geweldig. De platte figuren die zo eigen zijn aan haar tekenstijl weten weer emotie los te weken. Zo is er de vos, over wiens hoofd mijn eigen kleuter liever haar handje legt. Ziezo, zij is ook niet bang. Heerlijk hoe dit boek kleuters doet stilstaan dat onze woorden soms niet congruent zijn met onze daden! Zo leren zij ook beter hoe de wereld in elkaar zit. En dat bang zijn echt wel mag!